Όχι στο πιο βαθύ σκοτάδι

Στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου η ελληνική κοινωνία καλείται να πει Όχι στην κατάλυση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας που επιχειρείται τους τελευταίους μήνες. Καλείται να μην συναινέσει στην επιλογή των οικονομικών και πολιτικών ελίτ να αποσπάσουν οριστικά με πραξικοπηματικό τρόπο όλες τις κρίσιμες αποφάσεις από τα χέρια της.

Η ελληνική κυβέρνηση εκβιάστηκε ανοικτά: είτε προδίδει την εντολή που πήρε, συναινεί στην κατάλυση της δημοκρατίας και δεσμεύεται να συνεχίσει την κοινωνική λεηλασία των Μνημονίων είτε η Ελλάδα θα υποστεί οικονομικό πόλεμο μέχρι να ανατραπεί. Το «πρόβλημα» των ελίτ δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Τσίπρας, αλλά αυτό που συμβολίζουν με την «εμμονή» τους στην τήρηση της λαϊκής εντολής: την άρνηση αποδοχής της νέας απολυταρχίας και την άρνηση αποδοχής μιας αναξιοπρεπούς ζωής για την πλειοψηφία των πολιτών. Αυτή η «εμμονή» είναι ασυγχώρητη και για αυτό δεν θέλουν συμφωνία.

Από την ελληνική κυβέρνηση δεν θέλουν τίποτα λιγότερο από το να υποταχθεί στα Μνημόνια (να συμφωνήσει δημόσια σε πράγματα που διαφωνεί), να τιμωρηθεί (να υποστεί οικονομικά πλήγματα η χώρα) και να αποτύχει (να πέσει). Δεν θέλουν από την κυβέρνηση μόνο να αποδεχθεί τα Μνημόνια, θέλουν και να πέσει. Στην ευρωπαϊκή μάχη εναντίον της δημοκρατίας οι ελίτ δεν χρειάζονται να περιφέρουν στις άλλες χώρες τη συνθηκολόγηση του Τσίπρα, του ΣΥΡΙΖΑ και του λαού, αλλά την πτώση του Τσίπρα, τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και την ταπείνωση του λαού. Αυτό το σκληρό μήνυμα θέλουν να δώσουν για να αναχαιτίσουν τη διογκούμενη δυσαρέσκεια στην Ευρώπη από τη λιτότητα και την σύγχρονη απολυταρχία που οικοδομείται.

Μπροστά σε εκβιασμούς και τελεσίγραφα, η κυβέρνηση προσέφυγε στους πολίτες. Γιατί ο πραγματικός στόχος, ο πραγματικός αντίπαλος είναι εμείς, οι πολίτες και το δικαίωμά μας να έχουμε λόγο για αυτά που μας αφορούν. Ακούμε ότι το δημοψήφισμα αφορά τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη. Δυστυχώς το δημοψήφισμα αφορά κάτι πολύ πιο βαθύ και υπαρξιακό: αφορά τη θέση της χώρας ανάμεσα στις κοινωνίες που συνεχίζουν να έχουν στοιχειώδη λαϊκή κυριαρχία και δημοκρατία. Ο κίνδυνος δεν είναι η έξοδος της Ελλάδας από ένα κοινό νόμισμα, αλλά η αποδοχή ότι η δημοκρατία δεν χωράει στην Ευρωζώνη.

Η χρηματοδοτική ασφυξία, το κλείσιμο των τραπεζών, η απειλή της χρεοκοπίας κ.ο.κ. συνθέτουν ένα σκηνικό οικονομικού πολέμου ώστε η ελληνική κοινωνία να αποδεχθεί τον μονόδρομο της μνημονιακής παρακμής. Η ανοικτή πλέον προπαγάνδα των ΜΜΕ, οι πολιτικές επιλογές θεσμών και οργάνων της Ευρωζώνης, η τρομοκρατία στους χώρους εργασίας κ.ο.κ. διαμορφώνουν ένα πείραμα βιοπολιτικής που στοχεύει στην υποταγή των πολιτών: να ψηφίσουν Ναι στο ότι δεν θα έχει νόημα από εδώ και στο εξής η ψήφος τους σε οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία.

Η σύλληψη είναι μεγαλειώδης. Αντί να περιορίσουν το εκλογικό δικαίωμα, σήμερα επιχειρούν να περιορίσουν την πολιτική εμβέλεια της καθολικής ψήφου. Η ψήφος δεν θα αφορά τα κρίσιμα θέματα της οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά τα πρόσωπα που καλούνται να διαχειριστούν αποφάσεις που υπαγορεύουν οι ελίτ.

Ένα τεράστιο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει κατακρεουργηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Μέσα από μια απίστευτη μάχη με τον αυταρχισμό, τη βαρβαρότητα και τον κυνισμό των Μνημονίων και της λιτότητας η ελληνική κοινωνία αξίωσε το δικαίωμά της στην επιβίωση στις εκλογές του Ιανουαρίου. Της το αρνήθηκαν πέντε μήνες και την τελευταία βδομάδα βάλλεται από παντού ώστε να τσακιστεί η βούλησή της για επιβίωση. Η μάχη για το Όχι στο δημοψήφισμα είναι μια υπαρξιακή μάχη για τις λαϊκές τάξεις και τους πολίτες που δεν θέλουν να συμβιβαστούν με τη βαθιά και μακρόχρονη παρακμή στην οποία θα μας καταδικάσει το Ναι.

Ακούμε ότι το Όχι μπορεί να προκαλέσει ακόμα περισσότερα δεινά από τη μεριά των δανειστών, ακόμη περισσότερα οικονομικά πλήγματα, ακόμη μεγαλύτερη οικονομική επιδείνωση. Μπορεί. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τίποτα αφού κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τις αντιδράσεις των ελίτ μέσα και έξω από τη χώρα, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που επιδεικνύουν παντελή έλλειψη σεβασμού, κοινωνικής υπευθυνότητας και σοφίας.

Ωστόσο, αν επικρατήσει το Ναι δεν υπάρχουν αμφιβολίες για το τι θα συμβεί. Η επικράτηση του Ναι θα σημάνει το πιο βαθύ σκοτάδι για την Ελλάδα και την αρχή τους τέλους για την Ευρώπη. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το Ναι θα ισοπεδώσει την κοινωνία μας. Μια κοινωνία που απεμπολεί το δικαίωμά της να έχει λόγο για αυτά που την αφορούν και συναινεί στη βάρβαρη λεηλασία της είναι μια κοινωνία χωρίς μέλλον, μια κοινωνία που θα ηγεμονεύσει ο ανορθολογισμός, ο κυνισμός και η βαρβαρότητα σε όλα τα επίπεδα.

Ακόμη και όσοι διαφωνούν με την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ιερή υποχρέωση να υπερασπιστούν το δικαίωμα της κοινωνίας μας να αποφασίζει αυτή για λογαριασμό της. Μια κοινωνία παραδομένη δεν έχει άλλη προοπτική από την παρακμή. Όταν σου ζητάνε να απεμπολήσεις τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και την ελπίδα, τότε υπάρχει μόνο μια απάντηση: Όχι.

Δημοσιεύθηκε στην Αυγή της Κυριακής 4/7/2015

Τελεσίγραφο στην αξιοπρέπεια

Μερικές εβδομάδες μετά την ιστορική απόφαση των θεσμών να απαιτήσουν από την Ελλάδα υποταγή στην αποτυχημένη και καταστροφική πολιτική της λιτότητας -αδιαφορώντας επιδεικτικά για τη δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού και τις πολύμηνες διαπραγματεύσεις-, οι θεσμοί προχώρησαν σε ένα ακόμη πλήγμα στη δημοκρατία στην Ευρώπη. Εκβίασαν την ελληνική κυβέρνηση λίγες ημέρες πριν από το τέλος της δανειακής σύμβασης με τελεσίγραφο: ή προδίδετε την κοινωνία υπογράφοντας ένα αβάστακτο και βάρβαρο μνημόνιο ή θα υποστείτε οικονομικά πλήγματα που απορρέουν από τη δυνατότητά μας να ελέγχουμε ζωτικές λειτουργίες όπως η χρηματοδότηση, το τραπεζικό σύστημα κ.ο.κ.

Μπροστά σε μια τέτοια πρωτοφανή κίνηση αυταρχισμού, την απροκάλυπτη επίθεση στη δημοκρατία και την προσπάθεια επιβολής ενός τεχνοκρατικά επενδεδυμένου ολοκληρωτισμού, η ελληνική κυβέρνηση δεν υποτάχθηκε, δηλαδή δεν πρόδωσε τον ελληνικό λαό όπως συνηθίσαμε να βλέπουμε την κατεστημένη πολιτική τάξη να κάνει τα τελευταία χρόνια. Η ελληνική πολιτεία αποφάσισε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ώστε ο ίδιος ο λαός να υπερασπιστεί αξίες όπως η δημοκρατία, η ελευθερία και η λαϊκή κυριαρχία. Αξίες χωρίς τις οποίες καμία κοινωνία δεν έχει μέλλον και προοπτική. Αξίες που απειλούνται σήμερα σε όλη την Ευρώπη, αμαυρώνοντας τη δημοκρατική της παράδοση και υποθηκεύοντας επικίνδυνα το μέλλον της. Να υπερασπιστεί δηλαδή το δικαίωμά του να έχει λόγο στις κρίσιμες αποφάσεις για την πορεία του. Η επιλογή υπεράσπισης αυτών των αξιών δεν είναι εύκολη. Ποτέ δεν ήταν. Γιατί όταν φτάνουμε στο σημείο να απειλούνται αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία, αυτό σημαίνει ότι αυτός που την απειλεί είναι έτοιμος να πλήξει με κάθε μέσο έναν λαό που δεν αποδέχεται τη χρηματοοικονομική απολυταρχία που επιθυμούν να εγκαθιδρύσουν στην ήπειρο που γέννησε τη σύγχρονη δημοκρατία.

Στο δημοψήφισμα θα φτάσουμε κάτω από απειλές, τρομοκρατία και οικονομικά πλήγματα. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν αφορά το νόμισμα, όπως ακούγεται. Η απειλή την οποία καλούμαστε να αποτρέψουμε είναι δυστυχώς πολύ μεγαλύτερη. Μια κοινωνία χωρίς λόγο γι’ αυτά που την αφορούν είναι μια κοινωνία καταδικασμένη στην παρακμή, την εξαθλίωση και στον ανορθολογισμό. Είναι μια κοινωνία χωρίς καμία προοπτική. Το δημοψήφισμα είναι το δημοκρατικό εργαλείο υπεράσπισης της αξιοπρέπειας και της ελπίδας. Υπάρχουν στιγμές στην Ιστορία μας που χρειάστηκε να υπερασπιστούμε την κοινωνία μας με κάθε κόστος. Αυτό καλούμαστε να κάνουμε και τώρα.

Δημοσιεύθηκε στο Έθνος στις 29/6/2015